Political Music in Turkey: The Birth and Diversification of Dissident and Conformist Music (1920–2000)
The Oxford Handbook of Turkish Politics
Pages: 751-770
Language: English
Date: 2022-01
Type: Book Chapter
Publication: The Oxford Handbook of Turkish Politics
Publisher: Oxford University Press
Abstract
Since the founding of the Turkish republic, music has been viewed and used as a nation-building tool by the state. Respectively, music has also been considered an instrument of opposition from the very beginning. This opposing character has expanded and diversified its vocabulary with a socialist and leftist tone over time, especially in the 1960s. During the end of the decade, we also see the emergence of Kurdish political music. During the early 1970s, Turkey witnessed the burgeoning of the ultranationalist music called Ülkücü music. While the 1980 military coup silenced all the dissident voices and music, musicians who received asylum from European countries continued creating music in exile. Leftist music after the military coup witnessed a popularization in the band music influenced by the Latin American musical genre Nueva canción, and solo musician Ahmet Kaya pioneered the leftist protest song scene. Kurdish political music bands called koms emerged by the end of the 1980s and became more prevalent during the 1990s. The 2000s saw the deradicalization, individualization, and depoliticization of overtly political musics in general. However, with the overpoliticization of the country during the Adalet ve Kalkınma Partisi regime, the dissident elements of protest music have also become dispersed into a wide variety of genres with a more moderate tone.
Türkiye'de Politik Müzik: Muhalif ve Konformist Müziğin Doğuşu ve Çeşitlenmesi (1920–2000)
The Oxford Handbook of Turkish Politics
Sayfa: 751-770
Dil: İngilizce
Tarih: 2022-01
Tür: Kitap Bölümü
Yayın Adı: The Oxford Handbook of Turkish Politics
Yayıncı: Oxford University Press
Özet
Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşundan bu yana müzik, devlet tarafından bir ulus inşa etme aracı olarak görülmüş ve kullanılmıştır. Benzer şekilde, müzik en başından beri aynı zamanda bir muhalefet aracı olarak görülmüştür. Bu muhalif karakter, zaman içinde, özellikle 1960'lı yıllarda sosyalist ve solcu bir üslupla kelime dağarcığını genişletmiş ve çeşitlendirmiştir. 60’lı yılların sonunda, Kürt siyasi müziğinin ortaya çıktığı görülür. 1970'lerin başında ise Türkiye, Ülkücü müzik adı verilen aşırı milliyetçi müziğin filizlenmesine tanık olmuştur. 1980 askeri darbesi tüm muhalif sesleri ve müzikleri sustururken, Avrupa ülkelerine sığınan politik müzisyenler sürgünde müzik yapmaya devam etmişlerdir. Askeri darbeden sonra solcu müzik, özellikle grup müziği bağlamında Latin Amerikan müzik türü Nueva Canción'dan etkilenerek bir popülerleşmeye tanık olmuştur. Aynı yıllarda Ahmet Kaya, solcu protesto şarkı sahnesinin öncülüğünü yapmıştır. Kom adı verilen Kürt siyasi müzik grupları 1980'lerin sonunda ortaya çıkmış ve 1990'larda daha yaygın hale gelmiştir. 2000'lerde, genel olarak aleni bir şekilde politik olan müziklerin etkisinin kaybetmesi, bununla birlikte müziğin genel olarak radikallikten uzaklaşması, bireyselleşmesi ve apolitikleşmesi gözlemlenmiştir. Fakat, Adalet ve Kalkınma Partisi rejimi döneminde ülkenin aşırı politize olmasıyla birlikte, protest müziğin muhalif unsurlarının daha ılımlı bir şekilde oldukça farklı türlere dağıldığı söylenebilir.
